Yüzüme bakamıyordum hatta şuanda bile yeni yeni bakmaya başladım. Kardeşimin bir şey bilmeden yüzünde gözeneklerin var demesi yüzüme daha da takmama sebep oldu. Bu arada çok bir şey kullanamıyorum babamın laflarından dolayı. Tonik, temizleyici, nemlendirici ve güneş kremi. Maskelerim ise el yapımı iki tür deniyorum. Ablam kullandığı ürünler ile yüzünü hassaslaştırmış hatta yakmıştı bu yüzden doktora da hiç güvenmiyorum ve fazla ürünler almıyorum. Ha bir sebebi de babam, ablama kızmıştı ve bana "yüzüne bir şey kullanma elimizi yıkadığımız sabunla yıka." demişti. Evet sende anladın değil mi ne kadar cahil olduğunu. Tabii ki öyle bir cahillik yapmadım. Aksine cildime uygun temizleyiciyi bulmaya çalıştım ve buldum. Onun dışında yüzüme her gün güneş kremi sürmeye özen gösteriyorum lakin cildim nemlendiriciden sonra sürdüğümde cildim yapış yapış oluyor, belki kullandığım aleoveralı tonikten olabilir, toniği kullanmadan deneyeceğim. Gerçekten yüzüme siyah noktalarım ve gözeneklerimden dolayı bakamıyordum. Kendime bakım yapmaya başladım. gözeneklerim öncekine göre küçüldü, siyah noktalarım hala var ve onlarla yaşamaya çalışıyorum. Normal olduklarını kabul etmeye çalışıyorum ve bu süreç içerisinde babamın "yüzüne bir şey sürme, yüzünle çok uğraşıyorsun, yüzün pütür pütür duruyor, yüzün yapış yapış." demesi beni çok üzüyor ve yaralıyor. Beni üzmek istemediğini de dile getiriyor ama üzüyor. Nedense “seni üzmek istemiyorum” ile başlayan ya da biten cümleler her zaman üzüyor. Ben aynaya bile bakmazken bana gelip öyle deyince ben nasıl güleyim ya. Sonra sinirlenme, sinirlenmiyorum üzülüyorum o kadar yaptığımı görmüyor mu diyorum. Aslında görmesini beklememem gerekiyor. Kendi yüzüm ile kendim yaşıyorum, neye ihtiyacı olduğunu ben biliyorum o değil. Yüzümdeki kuruluk kuruduğundan kanasa acıyı babam değil ben hissediyorum. Karışmaması lazım... Alışmam lazım. Kim ne derse desin ben yine kendim için doğru olanı yapmalıyım. Kendim için en iyisini kendim bilirim. Sırf babam dedi diye yüzüme bir şey yapmayı reddedersem ve yüzüm daha beter olursa. Ve birileri bana neden yüzüme bakmadığımı sorduklarında cevap olarak babam yüzünden, dersem. Bana birisi böyle dese. Derdim ki "Olsun ne derse desin boş ver. Sen Senin yüzün için neyin daha iyi geldiğini biliyorsun. Desin dursun, sen kendini iyi hissettirecek şeyler yap. Yeter ki senin seçimlerin ile yüzün kötü olsun. Sonra desin desin dursunlar "yapma dedik sana, kullanma dedik" diye. Sen kendinle yaşıyorsun onlar değil. Sadece hayatındalar. Ne kadar aynı evde olsan bile kendin ile yaşamak ayrı insanlara yaşamak ayrı." Derdim. Bu yüzden, cildime neyin iyi geldiğini deneyerek bulacağım ve kim ne derse desin kendimi olduğum gibi sevmeyi öğreneceğim biliyorum.
Yorumlar
Yorum Gönder